Black i death metal zdobywają coraz szersze grono fanów i cichaczem wchodzą na salony metalowego mainstreamu. Większość czasu spędzam przy trochę innych dźwiękach, muszę jednak przyznać, że propozycje zespołów z tych nurtów stają się ciekawsze z roku a rok. Grzechem jest je pominąć tworząc takową playlistę.

Nie będę ukrywał, że jeśli chodzi o mainstreamowy black/death, to można nazwać mnie wielkim ignorantem, słabo rozróżniam podział między nimi, nie wspominając już o klasykach, scenie polskiej i ogromnej scenie undergroundowej. Jako że ruch w interesie jest spory, poszperałem trochę w redakcyjnym archiwum, posprawdzałem blogi i popytałem znajomych. Poniżej krótka lista, od której można zacząć odsłuch ostatnich lat, tak by zorientować się czy w ogóle nas to kręci.

To nie jest lista największej klasyki tych gatunków. To subiektywne rekomendacje od laika dla laików. Smacznego!

Decapitated (PL) – Blood Mantra (2014)

Wacław „Vogg” Kiełtyka, mózg Decapitated, pozwolił sobie w tworzeniu riffów na większą swobodę i przestrzeń. Dzięki temu cały krążek „Blood Mantra” zachowuje równowagę pomiędzy ciężkością i groove’em (który tutaj jest motywem przewodnim), tworzącym charakterystyczny klimat. Jak pisał nasz recenzent, „nawet przy pędzących na złamanie karku partiach perkusyjnych chaos zdaje się być tutaj ograniczony do niezbędnego minimum”. Płyta w krótkich słowach: transowe granie, pojedyncze motywy i nuta ambientu.

Recenzja: http://heavyrock.pl/recenzja-plyty-decapitated-blood-mantra/

Behemoth (PL) – The Satanist (2014)

Behemoth to konsekwentnie rozwijany projekt muzyczny i stylistyczny głównodowodzącego nim Nergala. Zespół na 3 ostatnich krążkach podnosił sobie poprzeczkę kompozycyjno-aranżacyjną. Jednak to 10. album studyjny okazał się jak do tej pory ich opus magnum, wypychając projekt na salony i zapewniając liczne, międzynarodowe wyróżnienia.

Recenzja: http://heavyrock.pl/recenzja-plyty-behemoth-the-satanist/

Batushka (PL) – Litourgiya (2015)

Jeżeli Behemoth tworzy swoje sztuki w oparciu o liturgię katolicką, Batushka czerpie z linii prawosławnej. Mamy tutaj do czynienia ze wschodnim ceremoniałem cerkwi, kadzidłami,  chórami, ikonami i odpowiednio wystylizowanymi muzykami, którzy przemieniają scenę w istny ołtarz.  Oprócz symboliki i ciężaru muzyce zespołu towarzyszy wyrazista melodyka, co dla jednych jest ogromną zaletą, dla innych ogromną wadą. Krótko: nie sposób przejść obojętnie.

Felieton: http://heavyrock.pl/batushka-plugastwo-idealne/

Mgła (PL) – Exercises In Futility (2015)

Płyta z 2015 roku powala z nóg. Zespół stawia na prostotę – liczy się muzyka i tekst, cała reszta to zbędna otoczka (na koncertach muzycy występują w czarnych kapturach zwykłych bluz). Exercises In Futility to podróż po istocie ludzkiej natury. Teksty niosą w sobie moc – widać, że ktoś siadł i podszedł poważnie do tematu. Motywy są bardzo spójne, metafory jasne i konsekwentne czasowo (np. mitologia rzymska), a osoba pisząca liznęła trochę więcej filozofii niż tylko podręcznik Tatarkiewicza. Zresztą autor liryk, jak na kumatego gościa przystało, jest bacznym, myślącym obserwatorem rzeczywistości, a muzyka podkreśla jego słowa z wzajemnością.

Mord ‚A’ Stigmata (PL) – Our Hearts Slow Down EP (2015)

Zespół dane mi było usłyszeć w czasie trasy Behemoth z płytą The Satanist po naszym kraju i był to pewien rodzaj oczarowania.  EP-ka wzbudza ambiwalentne uczucia u fanów zespołu. Jest zdecydowanym poszukiwaniem świata mroku z jednoczesną rezygnacją z typowego, blackowego brzmienia. Z głośników wyleje się na Was morze transu okraszone soundtrackiem do obrazów Beksińskiego. Lubię takie wyraziste eksperymenty. M’A’S udostępnili ostatnio także do przedpremierowego odsłuchu nowy LP, Hope. Powiem tylko, że warto.

Tribulation (SWE) – The Children of the Night (2015)

Jestem z tych, którzy uważają szwedzki Tribulation za świeżą krew sceny. Muzycy nie boją się eksperymentować i przekraczać granic  czerpiąc z motywów, wydawałoby się, odległych od ekstremalnego grania. To podejście sprzyja wplataniu psychodeli, czy uproszczeniu motywów, i zabiera nas na stylistyczną karuzelę. Jak sami mówią, interesuje ich mroczna strona zjawiska religijności, dla której ich muzyka staje się komentarzem.

Abbath (NOR) – Abbath (2016)

Jeżeli szukacie skandynawskiego soundtracku dla mroźnych, śnieżnych nocy, to trafiliście bardzo dobrze. To kontynuacja muzycznej drogi obranej przez Immortal, którego Abbath był jednym z 3 filarów. Dużo lepsze wrażenie sprawia tutaj sekcja rytmiczna projektu. Warto sprawdzić dla kilku rozwiązań aranżacyjnych i mostków budujących klimat. Reszta to echo legendy.

Furia (PL) – Księżyc Milczy Luty (2016)

Jeden z lepszych LP zeszłego roku.  Zespół nie boi się wyjść poza konwencję, decydując się na eskapady zahaczające o świat ambientu i bluesa. Dźwięk jest jednocześnie mocno skoncentrowany i przestrzenny, z którego biea przekaz mocno z-absuradalizowanej perspektywy na rzeczywistość. Emocje przekazane są w wymiarze 1:1 – wierzymy, czujemy i rozumiemy, co muzycy chcą nam przekazać. Ich sztuka to przeżycie, do którego wracasz i odkrywasz nowe. Ukłony za riffy. Amen.

Rotting Christ (GRE) – Rituals (2016)

Grecy to już klasyka sceny. W ich charakter wpasowują się melodyjne riffy, którym bliżej do szamańskiego transu niż typowego łojenia. Rituals, tak jak poprzednie płyty, to podróż po religiach, bogach i rytuałach wyrażonych w odpowiednio zaaranżowanych, regionalnych wątkach muzycznych i atmosferze grozy. Uczucie  potęguje wykorzystanie starożytnych, często prawie wymarłych języków, które pozwalają przenieść się w czasie i przestrzeni.

Recenzja: http://heavyrock.pl/rotting-christ-rituals-recenzja/

Jak zauważyliście, w przygotowanej liście dominują polskie zespoły. Mamy bardzo mocną, szybko rozwijającą się scenę i warto poświęcić jej odpowiednią porcję uwagi. Do usłyszenia!

Rifferion

P.S. – update

Po licznych komentarzach pod wpisem na naszym FB, postanowiliśmy dopisać Wasze sugestie. Stawiacie przede wszystkim na klasykę. Kolejność alfabetyczna:

Abused Majesty – … so Man created god in his own image

Abusiveness – Trioditis

Autopsy – Severed Survival

Bathory – Bathory

Behemoth – Sventevith (Storming Near The Baltic)

+ poprzedzające go EP-ki ze szczególnym uwzględnieniem From The Pagan Vastlands

Bloodbath – Nightmares Made Flesh

Bolt Thrower – Those Once Loyal Bolt

Cannibal Corpse – Tomb Of The Mutilated

Carcass – Heartwork

Celtic Frost – To Mega Therion

Damnation – Rebel Souls

Death – The Sound Of Perseverance  oraz Symbolic

Decapitated – Organic Hallucinosis

Entombed – Left Hand Path

Gorgoroth – Antichrist

Hell-Born – Darkness

Malevolent Creation – The Ten Commandments

Massacre – From Beyond

Mayhem – De Mysteriis Dom Sathanas

Morbid Angel – Altars of Madness oraz Domination

Obituary – Slowly We Rot

Obscura – Cosmogenesis

Odraza – Esperalem tkane

Possessed – Seven Churches

Stillborn – Los Asesinos del Sur

Suffocation – Pierced From Within

Throneum – Deathcult Conspiracy

Vader – The Ultimate Incantation

Zespoły (całe dyskografie):

Asphyx

At the Gates

Bathory

Burzum

Carnivore

Cradle of Filth

Deicide

Dissection – pierwsze 2-3 płyty

Gorefest

Grave

Hellhammer

Morgoth

Moonspell – pierwsze 2-3 płyty

Samael – pierwsze 2-3 płyty

Sanctus Diavolos

Sarcofago

Unleashed